2020
Samos
In het kamp op Samos wonen meer dan 7000 mensen. 40% hiervan is kind. Voor deze kinderen is er niets. Daarom is het zo belangrijk dat de Flying Seagulls met hun project er zijn voor deze kinderen. Cirque du Samos bestaat uit meer dan shows. Iedere dag komt de groep en begint te zingen. “Roly poly!” Zoals de kinderen de groep noemen. Al snel komen de kinderen het kamp uit gerend en op de muziek af.
Structuur is voor alle kinderen belangrijk, zeker voor deze kinderen. Dus wordt er iedere dag gestart met muziek en spelletjes in de kring. De kinderen gloeien wanneer ze hun naam mogen in de kring. Fantasie wordt gestimuleerd door “the box game”, waarbij ze mogen uitbeelden wat er in een denkbeeldige doos zit. Na alle “mama Mia’s” wordt de denkbeeldige doos opgeborgen en is het tijd voor een korte pauze.
Na de pauze wordt het troosteloze veldje omgetoverd tot een plek waar gespeeld mag worden. Er is ruimte om stelten te lopen, te hoelahoepen, koorddansen en eenwielen.
Hoe simpele activiteiten een grote impact kunnen hebben, toont “Lemmings” wel aan. Een keukentrap en een dikke mat. De kinderen mogen tot de 5e trede klimmen en dan op de mat springen en een koprol maken. Vol trots en zelfvertrouwen stappen zowel de grote en kleintjes van de mat. En een wachtrij van zeker 15 verlangende gezichten om ook een sprong te wagen.
2019
Ik ben 2 keer in Griekenland geweest. De laatste keer was in mei 2019 met de Flying Seagulls. Samen met deze organisatie bezochten we eerst allerlei kampen in en om Athene. Bijzonder om met hen voor het eerst samen te werken. Ze hebben hun eigen methodiek ontwikkeld. Eerst starten ze met muziek en spel, waarbij fantasie en veiligheid voorop staan. Dan is er een show waarbij zelfs de ouders in de lach schieten. Soms wordt er ook een jongleerworkshop aangeboden.
De tweede week gingen we met een kleine groep naar Lesbos. De show werd uitgebreid zodat we op dezelfde plek meerdere keren iets nieuws konden laten zien. Soms kwamen er wel 200 man kijken. Een enkele keer waren er weinig kinderen, maar heel veel volwassenen. Mooi om te zien hoe ook zij kunnen genieten van een shoe.
De leefomstandigheden op Lesbos zijn zwaar. Bij Moria, een leegstaande gevangenis waar nu een kwetsbare groep vluchtelingen geplaatst wordt, is er geen plek meer. Voor iedere 3 mensen zijn er 2 bedden. Er is 1 wc voor 76 man en vrouwen voelen zich niet veilig. Water, voedsel en medische zorg zijn vaak niet voor hande. Het maakt het leven voor deze toch al getraumatiseerde mensen alleen maar zwaarder.
Sommige kinderen die ik 2 jaar eerder heb gezien, zijn er nu nog. Je jeugd in een isobox, dat is toch voor geen enkel kind goed?
De twee afdelingen voor alleen reizende jongens bezochten we 2 keer. Eerst deden we wat spel met muziek en daarna workshops. De tweede dag een show. Bijzonder om te zien hoe blij ze waren om zich uit te leven op het bordjes draaien. En om eerlijk te zijn werd ik er ook een beetje droevig van. Deze mannen zouden moeten bouwen aan hun toekomst, werk en een gezin. Nu zitten ze maar te wachten. En waarop?
Het zijn de kleine overwinningen, kinderen die even lachen, je een knuffel komen geven, of spontaan beginnen te zingen als je komt waar je het voor doet.
2017
In juni reis ik naar Athene en Lesbos. Samen met clown Pip bezoek ik daar vluchtelingenkampen en squats. Dit zijn onderkomens, b.v. leegstaande hotels, waar vluchtelingen gedoogd worden, maar geen steun van de overheid krijgen. Elke dag staan er diverse bezoeken gepland. Eén van de vluchtelingenkampen bij Athene heeft 5.000 bewoners, waarvan ca. 1.000 kinderen zijn. Alhoewel slechts twee families een portocabin delen en er voldoende te eten is, is de stemming hier grimmig. Begrijpelijk met zoveel mensen bijeen die veel traumatische ervaringen hebben gehad. De kinderen zijn erg blij met de afwisseling in de activiteiten, want het leven in het kamp is erg eentonig. Ook op Lesbos worden we hartelijk ontvangen. Het is ramadan en ons bezoek maakt het feest af. We doen spelletjes met de kinderen en op een middag gaan we zingend in een grote optocht door het kamp. Dit ook tot groot genoegen van de volwassenen. Het is moeilijk om langs het strand te lopen, waar voortdurend nog veel mensen aankomen en te weten dat niet iedereen de oversteek haalt.
Helaas mogen we niet naar binnen in Moria, een leegstaande gevangenis die overvol is en waar zelfs kinderen buiten slapen. Dus spelen we buiten bij de hekken. Volwassen mannen zijn er dolblij een clown te zien en waarderen alle aandacht enorm. Soms is een clown meer dan een grappenmaker, hij is dan een vriend.
Een korte vlog die ik maakte voor Bas&Breakfast op RTVbodegraven