In 2019 bezocht ik samen met de Flying Seagulls verschillende plekken in de regio rond Beirut. Kinderen met een beperking, weeskinderen en natuurlijk vluchtelingenkampen. Niet alleen mensen die zijn gevlucht uit Syrië, maar er zijn ook nog Palestijnse kampen die er al 20 jaar zijn.
Over het algemeen reageren de kinderen terughoudend en timide. Ze zijn zo vol verwondering dat het regelmatig moeilijk blijkt om ze zelfs mee te laten klappen. Met open mond kijken ze dan naar de show.
De kinderen mogen op sommige plekken niet naar buiten, omdat ze dan voor overlast kunnen zorgen bij de buurt. Dat betekend dat ze met deze verzengde hitte altijd binnen moeten blijven. Deze reis bezoeken we vooral de kleine kampen. Deze kinderen hebben nog meer dan in de grotere kampen een gebrek hebben aan medische zorg, scholing en dagelijkse behoeftes zoals eten en drinken. En toch worden we juist op deze plekken na afloop uitgenodigd voor koffie. Ouders bedanken ons dat we zijn gekomen. Ze doen hun verhaal. Wij luisteren. Zij voelen zich even gezien. 
